Orka’s & Johnny’s

/

We liggen in Baiona, het meest zuidelijke stadje in de Spaanse Ria’s. Ook wel bekend als de plek waar Columbus zijn ontdekkingsreis van Amerika beëindigde. Van hieruit beslissen we om in 2 sprongen af te dalen naar de Algarve. Bij het maken van de planning zijn we tot het besef gekomen dat een jaar rondvaren toch echt niet lang genoeg is wil je alles zien en doen wat de omgeving te bieden heeft. Hierdoor moeten we zware knopen doorhakken en bepaalde steden en landen spijtig genoeg overslaan. We kiezen ervoor om de westelijke kust van Portugal over te slaan en rechtstreeks richting de Algarve in het zuiden te sturen. Van daaruit is het dan een korte hop naar Marokko. Dit laatste blijft helaas nog een groot vraagteken aangezien we geen concrete informatie krijgen of we al dan niet binnen mogen in het land! (Covid-19 enzo…)

Om onze eerste sprong, de tocht naar Porto voor te bereiden haalt Hugo de weerkaarten er dagelijks bij, we hebben genoeg motoruren gemaakt de laatste weken en zijn nu op zoek naar de ideale weather window om deze tocht volledig te zeilen. We zijn duidelijk niet de enige in de baai die hier zo over denken, de twee grote topics die besproken worden zijn het gebrek aan wind en de orka’s. Maar wat de wind betreft, ho ja… eindelijk daar is ie! Toch op de weerkaart, nu nog fingers crossed dat dit zich in de werkelijkheid ook voordoet. We hebben nu dus een zicht wanneer we het Spaanse grondgebied kunnen verlaten. Ik zoek nog snel even de vuile was bijeen, spring de dinghy in en zoek de dichtstbijzijnde wasserette op. (deze keer wel een groot succes 😉 Ondertussen vullen we de boot weer met wat goedkoop bier en andere lekkere dingen en we zijn klaar om de dag nadien te vertrekken.

Onze eerste tocht is er een eentje van 60 mijl. Wanneer we vertrekken is het nog vroeg in de ochtend maar de zon komt al tevoorschijn en zodra we de hoek omvaren, de baai uit, doet de wind ook mee. Ik zie weer een glimlach op Hugo zijn gezicht verschijnen wanneer we de zeilen uittrekken en aan een stevig tempo van de golven afglijden. Met de wind in de rug zijn we in no time in de industriële haven bij Leixös. Oké, niet bepaald het mooiste plekje op aarde om je anker uit te gooien, maar hé na een dag volop wind tegen onze smoel te krijgen zijn we content om hier de nacht door te brengen. De ankerkplekken aan de Portugese kust zijn helaas beperkt. De dag nadien zijn we beiden weer wat opgekrikt en kan ik mij toch moeilijk ontspannen tussen al dat verkeer en geluid die zo een haven met zich meebrengt. Hugo heeft het al door, om mij iets of wat goedgezind te houden moeten we ons verleggen. De afstand naar  de monding van de rivier “De Douro” die Porto uitstroomt blijkt toch niet zo ver hiervandaan te zijn. Ondanks dat de rivier hard stroomt en weinig ankerplekken biedt wagen we het er toch op. Bij het opvaren van de rivier sta ik al klaar met men fototoestel in de hand, we varen zo ver mogelijk de stad in om dan met een U-turn terug te keren naar het ankerplekje. Voila, zo doe je dus een blitzbezoek aan Porto. 

Op deze windloze dag tussen verder goede voorspellingen luieren we nog wat verder om volledig relaxed te zijn voor onze volgende tocht van morgen. Dit is er eentje van 210 mijl, we rekenen hier 60 uur over te varen. Brrr brrr… ik hoor Hugo’s gsm geregeld rinkelen, de whatsapp groep is weer volop info aan het uitwisselen. Ditmaal gaat het wel over iets zinnigs: het orkaterreur!! De orka’s zijn er weer! We krijgen talloze berichtjes binnen van de schade die ze aan verschillende schepen veroorzaken. Ook krijgen we hele theorieren waar je wel of niet moet varen, wat je moet doen als je ze tegemoet komt, enz… Hoja zoals ik al zei, het is hier een hot topic! Nuja eerlijk met deze bepaalde pod’s (een groep orka’s) wil ik liefst ook niet in aanraking komen. 

Voor degene die nog niet mee zijn met het orkageweld waar ik het over heb; Het begon allemaal ongeveer een jaar geleden. In de zomer van vorig jaar zijn orka’s meermaals boten beginnen aanvallen aan in de wateren rond Spanje en Portugal. Wetenschappers gingen er toen vanuit dat het om een en dezelfde groep orka’s ging, want het gaat om ‘uiterst ongebruikelijk gedrag’. Later bleek het gedrag doorgegeven te zijn aan andere jonge mannetjes uit verschillende andere pod’s. Waarom deze dieren dit gedrag vertonen is nog steeds niet duidelijk, is het een spel of zijn het effectief gerichte aanvallen? Wat we wel weten is dat deze ontmoetingen best wel wat schade kunnen veroorzaken, Ze hebben het vaak gemunt op het roer, waardoor je boot uit het water moet en de kosten voor reparatie kunnen ook behoorlijk oplopen. 

Met deze info in ons achterhoofd beslissen we om de geplande tocht ver genoeg de zee op te gaan. Op de AIS (automatic identification system, kortweg een transponder om elkaar te zien) worden we heel de reis naar beneden in het gezelschap gehouden door een bekende boot. Dit geeft ons een gerust gevoel. De zeilen staan er weer strak bij wanneer we de avond ingaan. Ik hoor de marifoon kraken en luister even mee, altijd wel tof om de ander hun conversaties mee te volgen. Op enkele mijlen van ons vandaan blijkt er een boot omgeven te zijn met orka’s. Ho nee, zo erg voor die mensen! Maar oef… dan zijn ze toch alleszins niet in onze buurt bedenk ik me! Ik weet het, zeer egoïstisch, maar kom het is ieder voor zich hé!

We arriveren aan Cabo de São Vicente

Toegekomen op het zuidwestelijke puntje van Portugal zijn we beiden alle orka-horror al vergeten en komen we terecht in een rotsachtige omgeving met helder blauw water. Whoehoe bij elk nieuw land komt het paradijs toch een beetje dichterbij. De hele kustlijn heeft hoge goudgeel gekleurde rotswanden en idyllische strandjes. Wij hebben het geluk dat we deze mooie rotspartijen kunnen aanschouwen vanaf het water, het uitzicht is echt fenomenaal! Doordat het zeeniveau miljoenen jaren geleden veel hoger lag krijg je een mooie tekening in de rotsen te zien. We ankeren in een strategisch gekozen baaitje, eentje waar we rustig liggen maar die toch niet te ver verwijderd is van de rotsen en steden die we willen bezoeken.

Met een volle tank benzine in de dinghy gaan we zelf op excursie naar de Ponta Da Piedade. Dit is een rotsformatie waar de erosie ervoor heeft gezorgd dat het gesteente allerlei bizarre vormen heeft gekregen en er zijn zelfs bruggen en grotten ontstaan waar je met je bootje kan onder door varen. Het is nog vroeg op de ochtend wanneer we de rustige zee oversteken richting de rotsen. Bij aankomst worden we plots verrast door een armada van gekleurde motorbootjes volgepakt met toeristen ( ja ik weet het, wij zijn ook toeristen!) die aan een sneltempo de ene na de andere rots in en uit manoeuvreren. Kajjakers doen een 360° wanneer deze Johnny’s met hun bijhorende golfslag passeren! Neen ik kan niet zeggen dat dit de uitstap was die ik voor ogen had. Ik stop men fototoestel weg en we beslissen Lagos in te gaan en de zondag nadien echt vroeg te vertrekken om toch nog wat mooie beelden te kunnen maken voor de bootjesgekte weer start. Om het gedrum van de stad en de Johnny’s te vergeten eindigen we de dag in een strandbar waar ze ook bitterballen op de menukaart hebben staan, ow yeah… geef me maar een portie! Ook al was het 1,5€ per bal! Wat voeding betreft zijn ze in deze streek toch niet beschaamd om net iets meer te vragen, de toerist zal wel betalen 😉

Omdat een land meer is dan enkel en alleen een mooie kust huren we een autootje. Zo eentje dat je gemakkelijk kan huren via een site. Hiermee kunnen we het binnenland wat beter verkennen. Alle bezienswaardigheden hebben we even opgelijst en er een hele route rond gepland. Onze zak is volledig gepakt om er een dag op uit te gaan. Na quasi een hele ochtend vast te zitten in een verhuurkantoortje om nog wat, naar mijn mening, onnodige administratie te doen. Konden we de auto in en het dorre landschap verkennen. We genoten van de afwezigheid van andere toeristen en genoten van de locale keuken. Op de terugweg spot Hugo een gigantische shoppingmall, hier springen we toch even binnen op zoek naar wat nieuwe kleding. Hugo zijn broeken zijn bijna transparant en zien echt af van de UV. Je zou hem een euro toewerpen, zo schofel ziet ie er soms uit! Na de aankoop van twee nieuwe shorts plunderen we de voedingswinkel ook leeg want er komt een nieuwe oversteek aan!